Ebeveyn-çocuk ilişkisi insanın hayatındaki en önemli bağlantılardan biridir. Ancak bazı yetişkin çocuklar için bu bağlantı nefret ya da hoşlanmama duygularıyla dolu hale gelir ve şu acı soruyu sormalarına neden olur: ” Annem-babam benden neden nefret ediyor? “
Yaşlandıkça ve yetişkin hale geldikçe, ebeveynlerimizle olan ilişkimiz değişir; hem yetişkin hayatlarımıza devam ederken pratik anlamda hem de duygusal anlamda.
Artık duygusal veya finansal destek için onlara bağımlı değiliz. Şimdi geriye kalan, önümüzde çıplak bir şekilde duran ilişkinin özüdür.
Bu dönemde ebeveynlerimizle aramızdaki dinamiği daha yakından incelemeye ve bize doğru gelmeyen şeyleri sorgulamaya başlarız. Bu, evden ilk ayrıldığımızda, kendi ailemizi kurarken, hatta daha sonraki yaşamlarımızda gerçekleşebilir.
Bu makale, ebeveynleri tarafından sevilmediğini veya sevilmediğini hisseden yetişkin çocukların karmaşık duygusal manzarasını araştırıyor. Bunun hem çocuğun hem de ebeveynlerin bakış açısından kaynaklanan olası nedenlerine bakacağız ve duygularınızı anlama ve nasıl ilerleyebileceğiniz konusunda fikir sunacağız.
Ailem benden nefret mi ediyor? Neden böyle hissediyorum?
Anne babanızdan hoşlanmamanızın ya da sevgi eksikliği hissetmenizin nedenlerinden bazılarını inceleyelim. Bunları okurken, bunların anne babanızla aranızdaki dinamiği nasıl şekillendirmiş olabileceğini ve bunların sizde ne gibi duygular uyandırdığını düşünmek için zaman ayırın.
Bir not defterine veya günlüğünüze bir şeyler not etmek isteyebilirsiniz. Bir sonraki bölümde nasıl iyileşebileceğiniz ve ilerleyebileceğiniz konusunda tavsiye ve destek sunacağız.
1. İhmal veya destek eksikliği
Çocuklar olarak ebeveynlerimizin koşulsuz desteğine ve sevgisine ihtiyacımız var. Bu bizim kendimizi güvende hissetmemizi, ailemizle güçlü bir bağ geliştirmemizi ve gelişmemizi sağlar. Eğer sevgi koşulluysa ve başarılara ya da beklentilere dayanıyorsa bu, ebeveynlerimizle sağlıklı bir ilişki kurmamıza engel olabilir.
Ebeveynlerin fiziksel olarak mevcut olması ancak duygusal olarak müsait olmaması nedeniyle ihmal farklı şekillerde de ortaya çıkabilir . Temel duygusal veya maddi ihtiyaçlarımızın karşılanmadığını hissettiğimizde, bu derin bir reddedilme duygusuna yol açabilir.
Yetişkinler olarak hâlâ o koşulsuz sevgiyi ve onayı aramak isteyebilir ve bunun için özlem duymaya devam edebiliriz. Bağımsız olduğumuzda ve ebeveynlerimiz hakkında ne hissettiğimizi tekrar düşünme şansına sahip olduğumuzda bu daha da vurgulanır.
Kendimiz ebeveyn olduğumuzda da bu durum ortaya çıkabilir.
2. Sert eleştiri veya karşılaştırma
Çocuklar duyduklarını ve hissettiklerini içselleştirirler. Eğer evdeki duygusal ortam sert ya da eleştirel sözler içeriyorsa çocuk kendisi hakkında buna inanmaya başlar.
Ebeveynler bilinçli ya da bilinçsiz olarak çocuklarına karşı sert ya da eleştirel olabilirler. Bu tür eylemler yetersizlik, değersizlik duygularına ve sevilmediği inancına yol açabilir .
Sürekli olumsuz geribildirim, öz saygıyı azaltabilir ve ebeveynlerin nefret algısına katkıda bulunabilir.
Ebeveynler ayrıca çocuklarını başkalarıyla karşılaştırabilir (hem kasıtlı hem de kasıtsız olarak), bu da düşük öz değer ve şüphe duygularına yol açabilir. Bu devam ederse çocuğun davranışını ve kişiliğini şekillendirebilir.
Kendi kişisel hedeflerimiz veya içsel motivasyonumuz yerine dışsal mükemmellik ve onay için çabalamamıza neden olabilir. Yetişkinler olarak kendimizi de aşırı derecede eleştirebiliriz.
3. Duygusal veya fiziksel yokluk
Çocukların en iyi şekilde gelişebilmeleri için sıcak, duygusal açıdan duyarlı ve fiziksel olarak mevcut ebeveynlere ihtiyaçları vardır. Duygu düzenleme, empati ve özsaygı gibi çocuk gelişiminin temel kilometre taşları buna bağlıdır.
Bazen bir ebeveyn fiziksel olarak orada olabilir ancak duygusal olarak müsait olmayabilir ve bu da ebeveyn-çocuk ilişkisini olumsuz yönde etkileyebilir.
Yetişkinler olarak biz, bir ebeveynle geçirdiğimiz zamanı tekrar düşünebilir ve bunun pek de mükemmel olmadığını fark edebiliriz. O zaman işlerin neden bu şekilde sonuçlandığını merak etmeden duramayız.
Bu, yetişkin bir çocuk için ilişkiyle uğraşırken acı verici bir farkındalık olabilir. Bu aynı zamanda terk edilme duygusuna da yol açabilir ve ilişkide bir boşluk yaratabilir.
4. Gerçekçi olmayan beklentiler
Ebeveynler, farkında olmadan, gerçekçi olmayan beklentiler empoze ederek çocuklarının sevilmedikleri algısına katkıda bulunabilirler. Çocuğun davranışlarına ve başarılarına ilişkin beklentilere sahip olmak doğal olsa da, ulaşılamayan standartlar belirlemek hayal kırıklığına ve başarısızlık duygusuna yol açabilir.
Çocuklar bu beklentileri koşullu sevgi olarak yorumlayabilir ve yalnızca ebeveynlerinin standartlarını karşıladıkları veya aştıklarında kendilerine değer verildiğine inanabilirler. Bu, büyük bir baskı ve endişe yaratabilir. Ebeveynlerinin onları ancak bu ideallere uydukları takdirde sevecekleri inancını besler.
Bir yetişkin olarak, kendimizin de ebeveynlerimizden, onlara sahip olduğumuza dair gerçekçi olmayan beklentilerimiz olup olmadığını değerlendirmek de önemlidir. Bu, onların sunamayacağı bir şeyi istediğimiz gergin bir ilişki yaratabilir.
5. Manipülatif veya kontrol edici davranışlar
Toksik ebeveynler, çocuklarının hayatlarını kendi istekleri doğrultusunda şekillendirmeye çalışarak manipülatif veya kontrolcü davranışlar sergileyebilirler. Bu, boğulma hissine ve kişinin özerkliğinin sürekli tehdit altında olduğu hissine yol açabilir. Bu, kızgınlığı ve ebeveynlerinin onları oldukları gibi sevmedikleri inancını besler.
Bu tür davranışlara örnek olarak, çocuğun duygularını onaylamamak, duygusal şantaj, duygusal manipülasyon ve kişisel saldırılar verilebilir.
6. İyi iletişimin önündeki engeller
Etkili iletişim her sağlıklı ilişkinin anahtarıdır. Ebeveynler ve yetişkin çocuklar arasındaki iletişim koptuğunda yanlış anlaşılmalar ortaya çıkabilir ve bu da nefret algısını körükleyebilir.
Anne babanız sizden nefret ediyormuş gibi görünse de, bunun nedeni sağlıklı iletişimdeki bir bozukluk olabilir .
İyi iletişimin önündeki engeller arasında kuşak farklılıkları, tartışılmamış çözülmemiş konular veya yalnızca açıklık eksikliği yer alabilir.
Dikkate alınması gereken bazı önemli noktalar
Bazen nefret veya hoşlanmama olarak algılanan şeyin yanlış iletişimden, kuşak farklılıklarından veya ebeveynlerin kendi aralarında çözülmemiş sorunlarından kaynaklanabileceğini unutmamak önemlidir.
Kendi duygularınızı kabul ederken bu bakış açılarına daha yakından bakmayı düşünün.
Yanlış iletişim
İyi bir iletişim eksikliği herhangi bir ilişkide yanlış anlaşılmalara neden olabilir. Çoğu zaman cevap vermek için dinleriz, anlamak için değil.
Hem sözlü hem de sözsüz iletişim becerilerimiz üzerinde çalışmak, iletişim boşluğunu doldurmamıza ve ebeveynlerimizle daha güçlü bir ilişki kurmamıza yardımcı olabilir.
Kuşak farklılıkları
Ebeveynlerimiz farklı bir zamanda büyümüşler ve bu da kuşak farklılıklarına yol açabiliyor. Bunlar iletişim tarzları, değerler ve beklentiler arasında bir boşluğa katkıda bulunabilir ve hoşlanmama olarak yanlış yorumlanabilecek anlaşmazlıkları teşvik edebilir.
Bunları ortaya çıktıkça tanımak ve ele almak önemlidir. İlişkide yaşam tercihleri konusundaki anlaşmazlıklar gibi başka gerilim kaynakları da olabilir.
Çözülmemiş sorunlar veya travma
Ebeveynlerimizin hayatındaki çözülmemiş sorunlar veya travmalar, onların sevgiyi etkili bir şekilde ifade etme becerilerine gölge düşürebilir. Aynı zamanda ideal ebeveynliğin yolunu da açabilir.
Bu sorunlar çözülmediği takdirde, kırılması gereken nesiller boyu süren bir travma döngüsüne yol açabilir.
Ailemin benden nefret ettiğini hissedersem ne yapmalıyım?
Bu bölüm, ebeveynlerinizle nasıl daha iyi bir ilişkiye doğru ilerleyeceğinizin yanı sıra kendinizi iyileştirme ve geliştirme konusunda bazı pratik tavsiyeler sunmaktadır.
Açık ve dürüst bir konuşma yapın
Açık ve dürüst bir konuşma için anne babanıza yaklaşmak zor olabilir ama çoğu zaman gerekli bir adımdır. Suçlamak yerine duygularınıza odaklanarak duygularınızı sakin bir şekilde ifade edin.
Onların bakış açısını anlamaya çalışın ve yanlış anlaşılmaların veya çözülmemiş sorunların olabileceği ihtimaline açık olun.
Duygusal dayanıklılık oluşturun
Duygusal dayanıklılık, stresli durumlarla başa çıkma ve bunlara yanıt verme yeteneğinizdir. Bu, zor duyguların üstesinden gelirken ve bir ilişkiyi onarırken önemlidir.
Duygularınızı sağlıklı bir şekilde tanıyıp yöneterek duygusal dayanıklılık oluşturabilirsiniz .
Duygusal dayanıklılık üzerine yapılan araştırmalar, bunun size neşe getiren, kendinizi destekleyici bir arkadaş ağıyla çevreleyen ve duygusal güç oluşturmak için farkındalık, günlük tutma veya terapiyi değerlendiren faaliyetlere katılarak inşa edilebileceğini göstermiştir.
Kişisel bakım uygulayın
Kişisel bakım bencillik değildir; zihinsel ve duygusal refahı korumanın önemli bir parçasıdır. Rahatlamayı , kendini yansıtmayı ve kişisel gelişimi teşvik eden faaliyetlere öncelik verdiğinizden emin olun .
Sınırları belirleme
Sınırları belirlemek, ebeveynlerinizle olan ilişkinizi yeniden kurmanın önemli bir parçasıdır, böylece onlardan hoşlanmamanızı veya onlardan nefret etmemenizi sağlar.
Hangi konuda kendinizi rahat hissettiğiniz konusunda net sınırlar belirleyin, açık bir şekilde iletişim kurun ve birbirinizin bakış açısını anlamaya çalışın.
Süreci kolaylaştırmak için aile terapisti gibi tarafsız bir üçüncü tarafın sürece dahil edilmesi yararlı olabilir.
Profesyonel yardım alın
Hem yüz yüze hem de çevrimiçi terapi, karmaşık duyguları keşfetmek ve anlamak için güvenli ve gizli bir alan sağlayabilir.
Bir terapist, duygularınızı anlamanıza, başa çıkma stratejileri geliştirmenize ve aile dinamiklerinin karmaşıklıklarını yönlendirmenize yardımcı olabilir.
Kabullenme ve kişisel gelişim yolunu seçmek
Bazen ebeveynlerle uzlaşmaya yönelik samimi çabalara rağmen bu mümkün veya sağlıklı olmayabilir. Bu gibi durumlarda, kendini keşfetme ve kabullenme yolculuğunun devam ettiğini kabul etmek önemlidir.
Duygusal sağlığınıza ve kişisel gelişiminize hâlâ öncelik verebilirsiniz.
Değerinizin başkalarının, hatta anne-babanızın görüşlerine göre belirlenmediğini unutmayın . Durumun kabulü, kişisel gelişime bağlılıkla birleştiğinde, tatmin edici ve anlamlı bir yaşamın yolunu açabilir.
Gerekirse iyileşme ve kendini keşfetme yolculuğunuzda size rehberlik edebilecek arkadaşlarınızdan, akıl hocalarınızdan veya akıl sağlığı uzmanlarından destek isteyin.
