Gerçekte Ne Zaman Ölürüz? Saat gecenin 3’ü. Artık parlamayan gözlerle tavana bakıyorsun. Hızlanan kalp atışınızın yavaş yavaş havadaki sessizliği doldurduğunu hissedebilirsiniz.
“Neden bu kadar hızlı atıyor?” diye düşünüyorsunuz.
Kafanın içinde o kadar çok şey oluyor ki. Her şey, her yerde, hepsi aynı anda. Bu kaostan kaçmaya ve rahatlamaya çalışırsınız ama bu, bundan keyif almanıza yetecek kadar uzun sürmez. Aksine, iyiymiş gibi davranmak kendinizi mutsuz hissetmenize neden olur.
Memnun ve başarılı insanları görmek sizi hasta eder. Ne satmaya çalışıyorlar? Bütün bir neslin beyinlerini yıkayarak kendi sorunlarının dünyanın sorunları olduğuna inandırıyorlar. Yarattıkları sürekli mutlu yüz kişiliği, insanların kendilerini canlı hissetmelerini zorlaştırıyor. Bize sanki onların hikayesinde yaşıyormuşuz hissini veriyorlar; sanki önemsizmişiz gibi.
Tik tak.
İşaretle. Tak.
Tik tak.
Düşüncelerinizin konuştuğunu duyabilirsiniz. Onlar senin tarafında değiller. Senden vazgeçmeni istiyorlar; amaçsız var olmak. Şeytan kulaklarınıza bu cehennemden asla çıkamayacağınızı fısıldıyor… ah, şimdi kafanıza düşünceler sokuyor.
Tüylerim diken diken oldu.
Dikkatinizi dağıtmaya çalışıyorsunuz. Telefonunuzu açarsınız ve içgüdüsel olarak Instagram’a dokunursunuz.
Ahhh. Yine bu değil.
Böylece notlarınıza gidersiniz ve her şeyi yazmaya hazır bir şekilde boş beyaz ekrana bakarsınız. Düşünceleriniz bir düğüme bağlı. Biri hariç hepsi.
Bir İnsanın Gerçekten Ne Zaman Öldüğünü Biliyor musunuz?
Kendimizden vazgeçtiğimizde ölürüz.
Bu bir insanın yaşayabileceği en kötü cezadır.
Aynaya bakıyoruz ve bir başarısızlık görüyoruz.
Her gün uyanıyoruz ve keşke uyanmasaydık.
Sabah, akşam, gece, hepsi aynı.
Herhangi biriyle göz teması kurmaktan korkarak aşağıya bakıyoruz.
Ya birisi bize bakıp sadece bir insan kabuğundan ibaret olduğumuzu fark ederse?
Artık hissetmiyoruz. Ağlamıyoruz. Sadece yaşıyoruz. Bütün inançlarımız mı? Çöpte. Amaç duygumuz mu? Kayıp. Bu yavaş bir ölüm çünkü her şeyin yavaş yavaş elimizden kayıp gittiğini görüyoruz ama bunu durdurmak için hiçbir şey yapamıyoruz.
Bazen odalarımızın köşesinde duran bir gölge görüyoruz. Umudumuzu aşındırıyor, duygularımızı uyuşturuyor ve her gece yaşam gücümüzü tüketiyor. Böyle bir cezayı hak edecek ne yaptık?
Acı bu kadar acıtıyorsa neden tekrar aşık olalım ki?
Hayallerimiz yıkılmaya devam ederse neden büyük hayaller kurmaya cesaret edelim ki?
Biz yıkıntı halindeyken onurumuzu çalan birinin bundan kurtulması neden adil?
Dünya o kadar adaletsiz ki biz her günü bir öncekinden daha iyi olması umuduyla yaşamaya çalışıyoruz. Birinin şunu söylemesi çok kolaydır: ” Bir gün mantıklı olacak. Biz de buna inanmak istiyoruz. Ancak hayat bize çaresizliğimizi hatırlatmaya devam ettiğinde, kelimelere güvenmek ve daha iyi şeylerin geleceğine inanmak zordur.
Yani bu bir duadır; Mücadelelerini sessizce sürdürmeye devam eden herkese yürekten bir dilek.
Yüksekler, alçaklar, arada kalanlar; bu sizin hikayeniz. Şu anda göremeyebilirsin ama senin için planlanmış büyük bir şey var. Sadece biraz daha uzun sürüyor.
Şu anda kendine inanmanın, bu durumdan canlı çıkabileceğine güvenmenin gerçekten zor olduğunu biliyorum ama sen savaşmaya değersin. Bunu hatırla. Kendinize bahis oynamaya devam ettiğiniz sürece oyundasınız. Katlandığınız an kendi hikayenizin hayaleti olursunuz.
Senden hiçbir şey istemeyeceğim. Kendinden vazgeçmemen için dua edeceğim. Kahramandan vazgeçmemeniz için dua ediyorum çünkü bu sizin hikayeniz. Her gün biraz ölüyormuşsun gibi gelebilir ama yine de günlerin üstesinden geliyorsun, değil mi? Bu inanılmaz bir şey değil.
Yeniden aşık olacaksın. Hayal kurmayı öğreneceksiniz. Dünyayla yüzleşme cesaretini bulacaksınız. Ama bunu yapana kadar, basitçe var olmanız sorun değil. Mutlu olmaya çalışmayın. Yaşamaya çalışmayın. Bir süreliğine otomatik pilotta çalış. Bırakın hayat kendi akışında devam etsin. Bırakın evren sizi bir yolculuğa çıkarsın. Dikkatli olun, evren biraz kaotiktir ve bazen o da kaybolur. Ama sizin nasıl bulacağınız gibi o da mutlaka size giden yolu bulacaktır.
Şu anda kendinizi hasta hissedebilirsiniz. Ama bu bir hastalık değil. Sen hasta değilsin. Bir şokun ardından iyileşiyorsunuz ve kendinizi çaresiz hissetmeniz çok doğal. Göstersek de göstermesek de hepimiz bunu yapıyoruz.
Kimse sana karşı değil ama herkes biraz bencil. Kimse hayatının berbat olduğunu göstermek istemez ama öyledir. Onlar için geçecek. Senin için geçecek. Çünkü iyi olsun kötü olsun her şeyin bir sonu vardır .
Uyuşmuş olabilirsin ama sonsuza dek uyuşmuş olmayacaksın çünkü hiçbir şey sonsuza dek sürmez.
Kendinize fazla yüklenmeyin.
Başınıza gelebilecek en kötü şey zaten oluyor. Yani kaybedecek hiçbir şeyin kalmadı. Şu ana kadar geldin.
Kendinden vazgeçme.
O geliyor!
