Geçtiğimiz birkaç gün içinde bu soruyu kendime defalarca sordum ve bu yazıyı yazmaya başlayana kadar hiçbir cevabım yoktu.
Büyüme neye benziyor?
Bu kulağa kolay geliyor. Sonuçta çıplak gözle neredeyse görülebilen özetlerden biri. Ne zaman büyüdüğünüzü ve bunun herkese farklı göründüğünü anlayabilirsiniz. Ciğerleriniz genişler ve artık her reddedilişte ağlamanıza gerek kalmaz çünkü bunun hayat olduğunu bilirsiniz. Veya sizin için büyüme, artık kendinizi diğer insanların eylemlerinden sorumlu tutmamanız anlamına gelebilir.
Ağrı neye benziyor?
Bunu gözlerinizi tamamen açarak görebilirsiniz. Aynı zamanda sayısız şekilde sunulur. Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde dişlerinizi gıcırdatıyor olabilirsiniz ya da hayatınızın aşkı bir yabancı olmaya karar verdiği için battaniyenizin altında ağlıyor olabilirsiniz. Fiziksel anlamda, her yerde hissettiğiniz acıyı tek bir yerde körü körüne tutmaya çalışırken orta bölgenizi körü körüne kavrarken, acı içinde eğilmeniz olabilir.
Mutluluk neye benziyor?
Sanki iyi bir günde, yakından çekilmiş bir reklamın içindeymişsiniz gibi, verdiğiniz parlak gülümsemeden belli olabilir. Ya da bu, halkınıza sıcak ayı kucaklamaları sunma şekliniz olarak algılanabilir.
Aşk neye benzer?
Kabileniz dediğiniz kişilerin isimlerinin yerine sevgi ekleme şekliniz mi? Belki de bu, istemeseniz bile yatağınızı veya etinizi paylaşmayı nasıl kabul ettiğinizle ilgilidir. Hatta bu, hayatınızdaki insanların belirli bir zamanda sizin için uygun olmayabilecek bir şekilde size ihtiyaç duyması, ancak siz ortaya çıkmanız nedeniyle rahatsızlıkları göğüsleme şeklinizden de doğru bir şekilde çıkarılabilir.
Görüyorsunuz, tüm bu yoğun duyguları tanımlamak (neredeyse) kolaydır. Bir kişiye baktığınızda ne hissettiğini anlamaya çalışabilirsiniz. Duygularını çok iyi taşıyan insanlar bile, ifadelerinin tamamını neredeyse tam olarak maskeleyemezler. Eğer gözlemciyseniz ve sık sık onların etrafındaysanız bunu anlayabilirsiniz. Genellikle işaretleyiciler vardır.
Ancak iyileşmenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum. Bazen samimi düzeyde kişi iyileşmenin gerçekleştiğinin farkında bile olmayabilir. Acaba insan göremediği bir yaranın kabuk bağladığını nereden bilebilir? Yara kaşınmaya mı başlayacaktı yoksa irin çıkmayı mı bırakacaktı? Nokta daha az hassas hissetmeye başlar mı? Birinin yaralarının ne zaman kapandığını söylemek çok daha zordur.
Eskiden çok acı çekerdim. Çok fazla acı. Çok fazla kalp katılığı. Bazen idealist bir dünya görüşüm var. Bir bakıma bazen olayların doğal bir düzen içinde gerçekleşmesini bekliyorum. Yapıyı ve düzeni seviyorum ve insanlardan özgüven duygusuyla yola devam etmelerini bekliyordum. Ne yazık ki hayat bana insanların son derece karmaşık, öngörülemez bir tür olduğunu öğretti. Pek değişmedim ve bir düzeyde hala insanlardan bunları bekliyorum, ancak öncekinin aksine hazır kalıyorum.
Hayal kırıklıklarına ve eksikliklere hazır olurum. İlk kez incindiğimde, kırıldığımda bu sistemim için bir şoktur. Sonra savunmam devreye giriyor ve bir sonrakine biraz hazırım, yüzde 100 olmasam da kesinlikle şaşırmadım. Bu savunma, mesafeli çevremin sonuna ulaşana kadar devam ediyor ve o zaman artık acı yok, yalnızca rahatsızlık ve sıkıntı oluyor. Bu noktaya kadar bir dairenin bile olduğunu fark etmemiştim, görünüşe göre var.
Şimdi merak ediyorum, iyileşmenin de bir çemberi var mı?
İyileşmekte olan atlıkarınca döngüsünde olduğumu nasıl bilebilirim?
İnsanın içindeki insanı uyandıran, evet kişinin gerçekten şifa bulduğu gerçeğini uyandıran bir anahtar var mı?
Belki vardır ama benim tahmin ettiğim gibi tezahür etmiyor.
Belki iyileşmek, sizi inciten kişiyi gördüğünüzde kalbinizin artık düzensiz bir ritimle atmadığı anlamına gelir. İyileşme, sanki hayatınızın kontrolü sizdeymiş gibi, güçlenme gibi gelebilir. İyileşme sonunda affetme yeteneğine sahip olmak olabilir. Daha iyi bilmediğiniz zamanlar için kendinizi affetmek. Sana söylenmeyen şeyler için anne babanı affet. İyileşme, eskiden sizi endişelendiren bir durumu tekrar düşünebildiğinizde hissettiğiniz huzur olabilir.
Şifa kalbi kırık ruhlar için bir merhemdir. Belki de bu yüzden başlar başlamaz farkına varamayacağımız bir şeydir. Bu bilinçsiz bir eylemdir. Bilinçli olarak kalkmaya karar verdiğinizde ruh ve zihin arasında gerçekleşen bir dans. Bir zamanlar seni tutsak eden o durumdan kalkmak için. Şifa harekettir, gözlerinizle göremediğiniz ama derinlerde hissettiğiniz türdendir.
İyileşme farklı şekillerde ortaya çıkabilir, ancak kesin olan bir şey var ki, ürün ortadadır. Ne zaman başlayacağını bilemeyebilirsiniz ama ortada bir yerde bunu fark edeceksiniz, gülümseyeceksiniz ve daha iyi olacaksınız.
Ancak ilk adım taşınmaya karar vermektir. Acıdan, acıdan, ihanetten, utançtan; kalk ve hareket et. Karar tamamen sizden başlar. Şifa, en sezgisel yollarla özgürlüğe benziyor. Umarım bugün iyileşmek için kendinize izin verirsiniz. Sen travman değilsin, acın da değilsin. Kalkın ve iyileşin, bunu büyük bir sıcaklık ve empatiyle söylüyorum. Söz veriyorum, bu konuda daha iyi olacaksın. Biliyorum, öyleyim.
