Kendini kaybetme ve yeniden keşfetme üzerine rastgele düşünceler.
Kendini kaybetmek yapılacak korkutucu bir şey. Birçok kez isteyerek olmadığına inanıyorum, sadece oluyor. Ancak en harika duygu, kendinizi yeniden keşfetme fırsatı bulduğunuzda, eskiden kim olduğunuzu, nasıl düşündüğünüzü ve sizi neyin siz yapanı hatırlamaya yavaş başlamanızdır. Ve iyi tarafı, sanırım kendinizi yeniden şekillendirebilirsiniz – önceki sizde iyi olanı alın, gerisini bırakın ve dahil etmek istediğiniz nitelikleri ekleyin ve yeni bir siz yapın. Ya da belki de sürecin kendisi harika bir öğrenme deneyimidir ve kendinizin daha iyi bir versiyonu olmanıza yardımcı olur.
Bazen kendinizi kaybetmiş gibi hissettiğinizde, yaptığınız bu girişim, eski versiyonlarınızı hatırlamak ve geri dönmek için umutsuz bir girişim var, çünkü eski versiyonların bir araya geldiğini veya daha iyi idare edeceklerini hissediyorsunuz. Ama sadece o versiyonunun gittiğini fark etmek için. Ve soru şu ki, o versiyonuna gerçekten ihtiyacın var mı, eski sen? Çünkü yeniyi daha iyi bilirsin, tek şey, biraz daha cesur olman gerekir. Eldeki sorunlarla başa çıkmak için kendi içinizde cesareti bulmanız ve bu cesareti geçmiş versiyonlarınızda bile umutsuzca başka birinde bulmaya çalışmamanız gerekir.
Nerede olursanız olun, nereye giderseniz gidin, cesaret ve çaba gerektirir. Ateşi içinizde tutmak, içinizdeki merakı ve amacınızı bulma ve çalışma arzusu, odaklanmayı ve ısrarı gerektirir. Yaşam dünyasında gezinmek, kendinizi kontrol altında tutmak, ancak kendinizi kısıtlamamak gibi geliyor. Dolaşmanıza izin vermek ve kendinizi güvende tutmak gibi. Disiplinli kalmak ama kendini özgür bırakmak. Sizinde kendinizi kaybettiğimiz zamanlarda nasıl başa çıktığınızı bilmek isterim 🙂
